معنی خانه پست - جستجوی لغت در جدول جو

خانه پست

لغت نامه دهخدا

(نَ / نِ)

دشنامی است که بکسی گویند که سبک پا باشد و هر روز ب خانه شخص آمد و شد کند. (ناظم الاطباء). کسی که همیشه اقامت و سکونت خانه دوست میدارد و این بمحل ذم مستعمل است. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خانه پرستی

(نَ / نِ پَ رَ)

عمل پرستیدن خانه. علاقه به خانه داشتن

لغت نامه دهخدا

خانه بستن

(بَ گُ تَ)

در بازی نرد دو مهره یا زیادتر از دو مهره را دریک خانه جای دادن تا حریف آنرا نزند. خانه گرفتن

لغت نامه دهخدا

شانه دست

(نَ / نِ یِ دَ)

کنایه از کف دست باشد. (از بهار عجم). کف دست. (شمس اللغات) :
تا ز دستم رفت و همزانوی نااهلان نشست
شد کبود از شانۀ دست آینۀ زانوی من.
خاقانی.
در بیت ذیل بمعنی فوق و هم بمعنی استخوان کتف و دوش آمده است:
ور مرا آینه در شانۀ دست آید من
نقش عنقای سخن ران به خراسان یابم.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

خانه کت

(نِ کِ)

نام محلی است کنار راه شیراز به جهرم میان مهارلو و کمال آباد در چهل و نه هزار و پانصدگزی شیراز

لغت نامه دهخدا

خانه سر

(نِ سَ)

دهی است جزء دهستان سیاهکلرود بخش رودسر شهرستان لاهیجان، واقع در 23 هزارگزی جنوب خاوری رودسر و 2 هزارگزی شوسۀ رودسر به شهسوار. این ده در دامنۀ کوهسار قرار دارد و آب و هوایش معتدل و مرطوب و سکنه اش 135 تن است که شیعی مذهب و گیلکی و فارسی زبانند. آب آنجا از چشمه و محصول آن برنج و مرکبات و چای و شغل اهالی زراعت و نمدمالی و راه این دهکده مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ص 98)

لغت نامه دهخدا

خانه رس

(نَ / نِ رَ)

میوه ای که کال و نارس از درخت چیده و در خانه پخته و رسیده کرده باشند. (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات). در هندوستان انبه را چنین پخته نما سازند. (آنندراج) :
چو من میوه در سایۀ خانه بس
که ناخوش بود میوۀ خانه رس.
نظامی.
کند هرکسی سیب را خانه رس
ولی خوش نباشد بدندان کس.
نظامی

لغت نامه دهخدا

خانه پر

(نَ / نِ یِ پُ)

حداکثر. چون: خانه پرش در این سفر دوهزار تومان خرج کرده است

لغت نامه دهخدا

خانه پا

(بَ اَ تَ / تِ)

خانه پاینده. سرایدار. کسی که پس از رفتن همه اهل خانه از برای حفظ آن بجای ماند. حارس خانه. حافظ خانه در غیبت صاحبان آن

لغت نامه دهخدا

چاه پست

(هَِ پَ)

کنایه از دنیا باشد. (برهان) (آنندراج). عالم. (ناظم الاطباء)